چگونه قرار گرفتن در معرض میکروپلاستیک‌هایی که در هوا، غذا و آب هستند را کاهش دهیم؟
تاریخ انتشار: ۲۰ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۱۹۹۱۹۳
به گزارش قدس آنلاین، تکه های نامرئی پلاستیک، چه از یک مسواک دور افتاده باشد یا از بسته بندی یک شیرینی و یا از اسباب بازی، در همه جا وجود دارد. این ذرات را می توان هم در سطح لباس های شما، چه در اعماق اقیانوس و چه در جریان خون انسان پیدا کرد. ذرات میکروپلاستیک ها می توانند آنقدر کوچک باشند تا از موانع بیولوژیکی بدن ما مانند روده، پوست و بافت رحم نفوذ کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
استفانی رایت، سم شناس زیست محیطی در امپریال کالج لندن می گوید: «در حال حاضر، فقدان داده های اپیدمیولوژیک و غیرانسانی به این معنی است که ما هنوز اثرات مضر میکروپلاستیک ها را نمی دانیم، اما نظر من این است که کاهش قرار گرفتن در معرض همه ذرات از جمله میکروپلاستیک ها احتمالاً برای ما مفید است؛ اما اجتناب از این چیزها، با توجه به وجود آن در هوا، آب آشامیدنی، گرد و غبار و غذا کار بسیار سختی می باشد.»
مدت هاست که این تصور وجود دارد که غذاها و نوشیدنی‌هایی که در انواع پلاستیک ها بسته بندی شده اند، تمیز و خالص هستند و در برابر آلودگی محافظت شده اند؛ اما اکنون می‌دانیم که برخی از بالاترین احتمال قرار گرفتن در معرض میکروپلاستیک‌ها احتمالاً از غذاهای فرآوری شده و بسته‌بندی شده و نوشیدنی‌های بسته بندی شده هستند. هنگامی که ظروف در معرض گرما قرار می گیرند، ریزش پلاستیک ها افزایش می یابد؛ آب داغ در فنجان‌ها و ظروف با روکش پلاستیکی نیز ذرات میکرو و نانو را آزاد می‌کند، در برخی موارد تریلیون‌ها میکروپلاستیک در هر لیتر را شاهد هستیم، که البته هنوز ناشناخته است که آیا این ذرات پلاستیکی واقعی هستند یا خیر. یکی از راه ها برای کاهش قرار گرفتن در معرض میکروپلاستیک‌ها، گرم نکردن چیزها در پلاستیک یا مصرف نکردن مایعات داغ که با پلاستیک تماس پیدا کرده است می باشد. این شامل گرم نکردن مواد غذایی در ظروف پلاستیکیِ در دار در مایکروویو و یا استفاده نکردن از محصولات آماده برای گرم کردن مانند برنج از قبل جوشانده شده در کیسه های پلاستیکی و خوراکی هایی که در نایلون برای بسته بندی پیچیده شده اند می شود.
در مورد آب هم می توان گفت که آبی که از شیر می آید از شرایط بهتری نسبت به آب های داخل بطری های پلاستیکی برخوردار است. برخی از آب‌هایی که در بطری ریخته شده از جمله بطری‌های شیشه‌ای حاوی هزاران ذره میکروپلاستیک در هر لیتر هستند. البته حالت ایده آل این است که آب لوله کشی را نیز از مسیر فیلتر آب بگذرانید. مارک تیلور، دانشمند ارشد محیط زیست در سازمان حفاظت از محیط زیست ایالت ویکتوریای استرالیا البته این نکته را متذکر می شود که بیشتر فیلترهای خانگی آب نیز از جنس پلاستیک هستند و در نهایت آن ها نیز تحلیل رفته و شروع به ریزش در داخل آبی می کنند که ما می نوشیم.
وقتی شروع به مشاهده استفاده زیاد خود از پلاستیک می کنیم، بسیار سخت است که ذهنمان همیشه درگیر آن نباشد. تیلور می‌گوید: «می‌توانیم روی همه این چیزها به خودمان فشار بیاوریم و بیش از حد روی آن تمرکز کنیم، اما واقعیت این است که مردم جهان امروزه بیش از گذشته عمر می کنند. البته برخی از افراد نیز در این جمعیت ۸ میلیاردی به صورت مستقیم تحت تأثیر میکروپلاستیک ها قرار می گیرند و به همین دلیل می میرند. پس بهترین راه برقرار کردن تعادل در میزان قرار گرفتن در خطر میکروپلاستیک‌ها در مقابل اقدامات عملی برای میزان طول عمر می باشد. با مطالعه گسترده قرار گرفتن در معرض میکروپلاستیک در خانه، یعنی جایی که تیلور معتقد است ما بیشترین آلودگی پلاستیکی را جذب می‌کنیم، می توان متوجه شد که اجتناب از این مواد غیرممکن است و بنابراین جای نگرانی در مورد هر ذره پلاستیکی که با آن روبرو می‌شویم وجود ندارد. در عوض، ما می‌توانیم به حداقل رساندن استفاده‌های غیرضروری خود از پلاستیک ها توجه کنیم. دریچه مصنوعی قلب نیز از پلاستیک است و چیزی ضروری است که نمی توان آن را کنار گذاشت اما می توان میوه ای که در ظرفی کاملا پلاستیکی بسته بندی شده را استفاده نکرد. می‌توان به وسایل و لباس‌هایی که تهیه می‌کنیم فکر کرده و پارچه‌های طبیعی بیشتری را مدنظر قرار دهیم. به جای داشتن یک فرش از جنس پلی استر، می توان یک فرش پشمی داشت. الیاف طبیعی اغلب گران‌تر هستند، اما انتخاب این اجناس به صورت دست دوم همیشه می تواند یک گزینه باشد.
در سطح فردی، می توان بر اساس قرار گرفتن در معرض استفاده غیرضروری از پلاستیک واکنش نشان داد و حتی این واکنش را به حد بالاتری مثل حرکتی اعتراضی برای مصرف نکردن پلاستیک گسترش داد، چون هر اقدام کوچکی که فرد در خصوص استفاده کردن یا نکردن از پلاستیک ها می کند اهمیت دارد. پیدا کردن ترکیب پلاستیکی محصولات اغلب دشوار است و مانند خوراکی ها نیست که مواد سازنده به دقت فهرست شود؛ اما تیلور به عنوان مثال می گوید وقتی به دنبال یک بند ساعت جدید بود، یک بند ساعت پیدا کرد که مواد سازنده آن حاوی مواد پرفلوروآلکیل و پلی فلوروآلکیل (PFAS) بود. او می گوید: «من چنین چیزی را نمی خرم. این مواد به صورت مستقیم با سرطان بیضه و کلیه، با مشکلات کم بودن وزن هنگام تولد در نوزادان و تعداد زیادی از مشکلات دیگر مرتبط است. PFAS از جمله بسیاری از مواد شیمیایی رایج مورد استفاده در پلاستیک است که مختل کننده غدد درون ریز بدن است، که برخی از دانشمندان معتقدند که دلیل اصلی کاهش تعداد جهانی اسپرم هستند.»
تیلور فعالانه از خرید مواد غذایی مانند میوه و سبزیجات پیچیده شده در پلاستیک یا تزئین شده با «آن برچسب های کوچک احمقانه» نیز اجتناب می کند. خانواده او به جای پلاستیک در آشپزخانه از شیشه استفاده می کنند. او اضافه می کند: «من عمدتاً، اما نه کاملاً لباس هایم از الیاف طبیعی است. ژاکت کار من از پلی استر است اما من پنبه یا پشم را ترجیح می دهم.» البته او اعتراف می کند که کف پوش چوبی خانه او رویه ای از پلاستیک دارد که قطعا تحلیل می رود و از خود میکروپلاستیک جدا خواهد کرد.
تمیز نگه داشتن خانه کاری است که هر کسی می تواند برای کاهش قرار گرفتن در معرض میکروپلاستیک ها انجام دهد. بیشتر فرش‌ها، پرده‌ها و مبل‌ها احتمالاً از پارچه‌های کاملاً طبیعی ساخته نشده‌اند و مواد پلاستیکی آن ها تحلیل می‌روند. تمام آن گرد و غبار و کُرکی که زیر مبل ها جمع می شود، یا پس از جابجا کردن روتختی و بالش ها در نور خورشید می بینید، حاوی الیاف پلاستیکی است. به همین دلیل است که جاروبرقی کردن منظم خانه کاری فراتر از خانه داری است. بسیار واضح است که چه با میکروپلاستیک‌ها سر و کار داشته باشید یا با فلزاتی مانند سرب، روی، کادمیوم و آرسنیک که می تواند به خانه هر فرد بیاید، جاروبرقی منظم واقعاً در کاهش میزان این ذرات مؤثر است. اگر جاروبرقی نکنید، این گرد و غبار دوباره جابجا می‌شود و در ظروف آب در باز، روی میوه‌ها، روی دست‌های افراد و ظروف آشپزخانه رسوب می‌کند. اگر توانایی مالی دارید از جاروبرقی‌های روباتی (حتی ارزان ترین مدل آن ها)، که وقتی در خانه نیستید روی زمین حرکت می کنند استفاده کنید. اگر کف خانه شما جنس سختی دارد، با جاروی خیس شده آن را تمیز کنید. جاروبرقی کردن برای خانه هایی که فرش دارند مزیتی بیشتر از جلوگیری از آلودگی نیز دارد که باعث می شود الیاف شل شده روی فرش را جدا کرده و از سایش و پارگی زودهنگام آن ها جلوگیری کند.
مالکوم هادسون، دانشیار علوم محیطی در دانشگاه ساوتهمپتون، معتقد است که انرژی افراد برای جلوگیری از غرق شدن در وحشت میکروپلاستیک ها، باید صرف جلوگیری از انباشته شدن پلاستیک بیشتر در کره زمین شود. با نرخ فعلی تولید زباله پلاستیکی در جهان، بیش از ۱۰ میلیارد تن زباله پلاستیکی مدیریت نشده تا سال ۲۰۵۰ در محیط طبیعی کره ما پراکنده خواهد شد. او می گوید اکنون نگران میکرو پلاستیک ها نیست: «من در خانه در اتاق کارم نشسته‌ام و احتمالاً از لباس‌هایی که می‌پوشم و از فرش روی پله‌های بیرون اتاق، مقداری الیاف پلاستیکی تنفس می‌کنم. و احتمالاً در ناهارم مقداری پلاستیک خورده‌ام، که فکر ناراحت‌کننده‌ای است، اما احتمالاً آسیب زیادی به من وارد نمی‌کند». او در این مرحله شک دارد که آیا تلاش برای محدود کردن قرارگیری در معرض پلاستیک تاثیر زیادی در سلامت او در حال حاضر داشته باشد.
او می‌گوید: «انسان ها برای مقابله با استنشاق و بلع ناخالصی‌ها تکامل یافته‌اند. به همین دلیل است که ما سیستم‌های تنفسی پیچیده و انواع دستگاه‌های به دام انداختن برای جلوگیری از ورود ذرات به ریه‌هایمان داریم. به همین دلیل است که ما یک سیستم ایمنی داریم که برای مقابله با اجسام کوچک خارجی تنظیم شده است و به همین شکل که ما یک سیستم گوارشی داریم که اجازه نمی دهد ناخالصی های بزرگتر وارد سیستم ما شوند. اما در چند دهه دیگر، اگر محیط زیست همچنان آلوده‌تر شود، فکر می‌کنم به طور بالقوه با یک مشکل بزرک مواجه خواهیم شد. این تا حدی به دلیل حجم انبوه میکروپلاستیک‌هایی است که تا آن زمان انباشته شده‌اند، و می‌دانیم که هرچه بیشتر در معرض آن باشیم، خطر بیشتر است.»
مطالعه‌ای چند سال پیش انجام شد که نشان داد افرادی که در کارخانه‌های نساجی در بنگلادش کار می‌کنند در معرض سطوح بسیار بالایی از الیاف میکروپلاستیک موجود در هوا بوده‌اند و به بیماری‌های تنفسی مبتلا می‌شوند. دلیل دیگری که خطرات سلامتی با گذشت زمان افزایش می‌یابد این است که هر چه ذرات قدیمی‌تر باشند، سمی‌تر می‌شوند. آنها می توانند میکروب های بیماری زا را در خود جای دهند و آلاینده های دیگری مانند فلزات سنگین را جذب کنند. هادسون می‌گوید: «در چنین شرایطی، اگر آن میکروپلاستیک ها را ببلعید، مقدار کمی از یک ماده شیمیایی مضر دیگر را نیز می‌بلعید. این مواد شیمیایی عبارتند از: هیدروکربن‌های پلی‌آروماتیک، نرم‌کننده‌هایی مانند فنل A که در وسایلی مانند بسته‌بندی استفاده می‌شوند و آنها می‌توانند شبیه‌سازی هورمون یا خواص سرطان‌زایی داشته باشند. فلزات سنگین مانند مس، وانادیوم، جیوه، سرب و رسوبات آلوده به کادمیوم هم همین حالا با پلاستیک ها ترکیب شده اند.
در همین حال، اجتناب از جاده‌های پر از ترافیک همیشه توصیه می‌شود، جایی که میکروپلاستیک‌ها بخشی از ترکیب سمی آلودگی ها هستند، اگرچه آنها احتمالاً کمترین میزان نگرانی در کنار آلودگی های دیگر مانند دود خودرو و ذرات لاستیک را به وجود می آورند. پلاستیک از خط کشی های جاده و لاستیک ها جدا می شوند. زباله های در جاده ها به دلیل فرسودگی و رد شدن خودروها از روی آن ها باعث می شود که جاده‌ها منبع بزرگی از انتشار ذرات میکروپلاستیک به هوا باشند.
اما اثبات اثرات هر یک از آلاینده ها بر سلامتی انسان سخت و زمان بر است. در یک تحقیق، جداسازی تأثیر میکروپلاستیک‌ها در برابر همه آلاینده‌های دیگر مانند آلودگی هوا واقعاً دشوار است. اما به جای اینکه بگوییم هیچ مدرک محکمی وجود ندارد که آنها به انسان آسیب می‌رسانند، باید اصل احتیاط را رعایت کنیم. در تاریخ سم‌شناسی محیطی، نگرانی‌های اولیه معمولاً به حقیقت می پیوندند، بنابراین چون نمی توانیم این خطرات را به کلی از بین ببریم باید آن ها را به حداقل برسانیم.
منبع: گاردین
مترجم: امیرمحمد سلطانپور
منبع: قدس آنلاین
کلیدواژه: میکروپلاستیک پلاستیک بسته بندی شده همین دلیل پلاستیک ها شده اند
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۱۹۹۱۹۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
زباله‌های پلاستیکی؛ معضل دیروز، امروز و فردای استان ایلام
خبرگزاری مهر-گروه استان ها: در سالیان گذشته ارزش و جایگاه زباله ها و پسماند شهری زیاد شناخته شده نبود و عمده آنها در خارج از محیط شهری و روستایی دفن می شد که به علت آلایندگی زیست محیطی، افزایش روزانه حجم این مواد و از همه مهم تر کمبود مکان هایی برای دفن زباله بدون برانگیختن اعتراضات محلی ساکنان اطراف، دفن زباله ها را برای شهرداری ها تبدیل به یک معضل کرده بود.
خوشبختانه امروزه در اقصی نقاط جهان و در کشورهای مختلف، بهره‌گیری مجدد از پسماندها در قالب بازیافت رواج بالایی دارد، به گونه ای که با به کار گیری روش های مختلف تنها بخش کمی از پسماندها دفن می‌شوند.
کشور ایران نیز به نسبت جمعیت بالای خود یقیناً آمار بالایی در زمینه تولید زباله و پسماند ها در بخش های مختلف صنعتی و خانگی برعهده دارد، با این وجود در بسیاری نقاط کشور پدیده پسماند با مسائل و مشکلاتی مواجه شده که هنوز هم راهکار و تدبیری اساسی برای آن اندیشیده نشده است.
لازم به ذکر است مشکل انباشت زباله در استان ایلام نیز یکی از مسائل پیچیده و جدی به شمار می رود که در حال حاضر به یک بحران زیست محیطی تبدیل شده، این مسئله که یک مشکل قدیمی محسوب می‌شود، با پیشرفت زمان و عدم مدیریت مناسب، وضعیت آن به شدت بحرانی شده است.
در این راستا تلاش‌هایی نیز در گذشته صورت گرفته تا این مشکل حل شود، اما با وجود این تلاش‌ها، چندان پیشرفت چشمگیری در این زمینه اتفاق نیفتاده است؛ چرا که هنوز هم در برخی خیابان‌ها و معابر استان زباله ها انباشته می‌شود که این موضوع نیز خود تبعات منفی بالایی چون بروز بیماری ها و گسترش پدیده زباله گردی به همراه داشته است.
بروز پدیده زباله گردی در ایلام
اکرم یاری یکی از شهروندن ایلامی در گفت‌وگو با خبرنگار مهر اظهار داشت: زباله‌ها یا پسماند شهری که به آن طلای کثیف نیز اطلاق می‌شود بخشی از فرایند مصارف مواد و کالاهای زندگی روزمره شهروندها را تشکیل می‌دهند.
وی افزود: بخشی از زباله های شهری مربوط به زباله های خشک و جامد مانند کاغذ و مقوا، مواد پلاستیکی، شیشه و مواد فلزی هستند که قسمت عمده آنها قابل بازگردانی و تجدیدپذیر است.
این شهروند ادامه داد: متاسفانه به علت اینکه صنایع بازیافت زباله در استان راه اندازی نشده اند و فرهنگ تفکیک زباله نیز چندان رایج نیست، کماکان با معضلی به اسم زباله گردی در استان مواجه هستیم که این موضوع علاوه بر اینکه نمای خوشایندی ندارد بلکه موجب شیوع بیماری ها نیز می شود.
قابلیت ایجاد هرزش افزوده از پسماندها
مراد فتحی زاده یکی دیگر از شهروندان ایلامی به خبرنگار مهر گفت: در سال های اخیر پدیده زباله گردی و پخش شدن زباله ها در کوچه و خیابان ها در استان ایلام گسترش یافته است که مشاهده این افراد در نقاط مختلف شهر به ویژه حاشیه های شهر فارغ از درآمدزایی برای آنها، چهره ناخوشایندی جلوی چشمان سایر شهروندان ترسیم می کند.
وی افزود: پسماند و زباله جدا از وجه منفی که در جامعه دارند، از قابلیت تبدیل به ارزش افزوده برخوردارند و می توانند به یکی از منابع درآمدی شهرداری ها تبدیل شوند که برای تحقق این موضوع نیاز به راه اندازی کارخانه کمپوست و فرهنگ سازی در بین شهروندان برای تفکیک زباله، ارایه مشوق های لازم در این زمینه به شهروندان و جمع آوری زباله ها از در منازل است که با این اقدامات علاوه بر استفاده بهینه از زباله های شهری بجای دفن آنها و جلوگیری از مشکلات زیست محیطی، می توان معضل زباله گردی را نیز در سطح شهر از بین برد.
لزوم مدیریت پسماندها
استاندار ایلام چندی پیش در گفتگو با رسانه‌ها با بیان اینکه یکی از مطالبات مهم استان بحث پسماند است، اظهار داشت: موضوع پسماند به عنوان یکی از مطالبات مهم مردم باید در یک بازه زمانی کوتاه حل شود، زیرا رهاسازی پسماندها علاوه بر اینکه موجب تعدی به حقوق شهروندان است، بلکه آسیب جدی هم به حوزه محیط زیست وارد می کند.
حسن بهرام نیا افزود: سرمایه‌گذاری، هم‌افزایی و تعامل مردم و جدیت مدیران دستگاه‌های مرتبط در این حوزه بسیار ضروری است و چنانچه کوتاهی یا تخلفی از جانبان مدیران و عموم مردم صورت گیرد یقیناً برخوردی جدی به عمل می آید.
وی ادامه داد: همچنین برای جلوگیری از رها شدن پسماند توسط برخی افراد در بسیاری از بلوارهای اطراف شهر ایلام از جمله بلوار شرقی شهر و میدان قرآن نیوجرسی نصب شده است.
روزانه حدود ۲۳ تن زباله‌های پلاستیکی
رضا لطافتی کارشناس مسئول مدیریت پسماند محیط زیست استان ایلام در گفت‌وگو با خبرنگار مهر اظهار داشت: زباله یا پسماند به مجموعه مواد ناشی از فعالیت‌های انسان که به‌طور معمول به صورت جامد بوده و غیرقابل استفاده و بی‌مصرف باشد، اطلاق می‌گردد.
وی افزود: رشد شهرها همراه با تراکم جمعیت موجب مصرف مواد متعدد و در نتیجه تولید پسماند شده است، به علاوه توسعه صنایع سبب افزایش کمی مواد زائد از یک سو و تنوع این مواد از سوی دیگر شده است.
این کارشناس تصریح کرد: پسماندها چهره‌ای نازیبا و نامناسب به شهرها می‌دهند و می‌توانند به بروز بیماری‌های گوناگون منجر گردند. به علاوه، پسماندها با آلوده کردن آب، خاک و هوا و نیز اثرات گلخانه‌ای خود خسارت‌های زیادی را به سکونتگاه‌های شهری وارد می‌آورند، به این ترتیب از مهم‌ترین مسائل شهرهای کنونی همچون استان ایلام، مدیریت پسماندهای شهری، جمع‌آوری، دفع و بازیافت آنهاست.
لطافتی ادامه داد: در حال حاضر در استان روزانه حدود ۲۳ تن زباله‌های پلاستیکی تولید می‌شود که با فعالیت هشت واحد بازیافت پلاستیک، حجم قابل ملاحظه‌ای از آن در این واحدها و واحدهای خارج استان بازیافت می‌شوند.
کارشناس مسئول مدیریت پسماند اداره کل حفاظت محیط زیست ایلام در پایان گفت: در هفته زمین پاک نیز به منظور رفع معزل پسماندها، برنامه‌های مختلفی از قبیل اجرای پاکسازی و کمپین بی زباله، حضور در خبرگزاری‌ها، تبیین حفاظت از زمین توسط ائمه جمعه، برگزاری مسابقات نقاشی در مدارس، برگزاری نشست در محل خانه‌های محیط زیست سراسر استان و… برگزار می‌شود.
صنعت بازیافت زباله از صنایع درآمدزا و سودآور بوده که با راه اندازی کارخانجات مربوط، علاوه بر بازیافت حجم قابل توجهی از زباله‌ها و ضایعات جوامع شهری، معضل دفن زباله، زباله گردی، احتمال بروز بیماری ها و آسیب های زیست محیطی در شهرها و روستاها را تا حدود زیادی از بین می برد.
کد خبر 6092671
جاده کندوان یک طرفه شد